Negentien burgemeesters in Brussel : te veel is trop, de mening van Wouter Hessels over beter en transparanter bestuur in Brussel. Verschenen in De Standaard van 20 november.
De Brusselse Gewestregering probeert vaak algemene regels af te spreken voor het grondgebied van alle Brusselse gemeenten. Afspreken, want afdwingen is onmogelijk in een Brussel waar sommige burgemeesters liever alleen de baas spelen. Zo liet de Brusselse regering camera’s plaatsen in onder meer de Brusselse Leopold II-tunnel om de vele snelheidsduivels af te remmen. Maar de burgemeester van Koekelberg, Philippe Pivin, weigert pertinent controles uit te voeren. Hij is een Franstalige liberaal en laat de MR nu oppositie voeren in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De burgemeester en dus ook de lokale politiezone liggen dwars en sturen de Brusselse regering gewoon wandelen.
Het is een van de vele voorbeelden waarin een lokale burgemeester te veel macht heeft en de Brusselse regering machteloos moet toezien. In Brussel is er te veel overlappend beleidsniveau waardoor Brusselse burgemeesters en Brusselse ministers elkaar de zwartepiet kunnen doorschuiven. Iedereen is bevoegd, niemand is verantwoordelijk.
In Koekelberg ervaar ik dat mijn burgemeester regeert als een soort negentiende-eeuwse baron. Hij is al aan de macht sinds 2001 en volgde zijn vader op, die burgemeester was van 1980 tot 2000. De gemeente wordt van vader op zoon bestuurd als een soort persoonlijk landgoed. In mijn gemeente werd een te duur, overigens goed verborgen chocolademuseum gebouwd ter meerdere eer en glorie van de lokale vorst. Recent werd ook nog een nieuwe, blitse fontein ingehuldigd. Ondertussen zijn er te weinig en te kleine speeltuinen voor de kinderen, wordt groene ruimte bedreigd en zijn de gemeentebelastingen de hoogte ingegaan.
Opdat het grootstedelijke Brussel beter en transparanter zou worden bestuurd, dienen de baronieën te verdwijnen alsook de macht van burgemeesters in de zes lokale politiezones. De 19 gemeenten kunnen kleinere en goedkopere districten worden met alleen lokale bevoegdheden. Eén burgemeester voor het hoofdstedelijke Brussel, alstublieft. Geen burgemeester vol van zichzelf, zoals de vorige (Yvan Mayeur, PS) of de huidige (Philippe Close, PS), die via vzw-constructies en nepotisme absolute macht uitoefenen.
Brussel heeft recht op een waardige burgemeester, die het belang dient van alle burgers. Een grootstedelijk Brussel bestuurd door één burgemeester, één schepencollege en één gemeenteraad heeft het voordeel van de duidelijkheid in een hoofdstad die vanzelf al complex genoeg is.
Daarnaast kunnen minder dure districtsvoorzitters en districtsraden functioneren om de lokale noden te lenigen en ook
een nabijheidspolitiek te voeren.
Op dezelfde manier heeft Brussel nood aan één duidelijke en efficiënt georganiseerde politiezone. De huidige zes politiezones zijn een uitdrukking van de machtsgreep van verschillende burgemeesters die zelf zo graag de politieraad voorzitten en voor lokale korpschef willen spelen. Zes politiezones, dat past in een politiek van verdeel en heers. En daar moet Brussel juist dringend vanaf. We hebben de verdeeldheid en chaos gezien in het politieke en politionele antwoord op de recente rellen in de hoofdstad. De fusie van zes politiezones kan trouwens geld en personeel vrijmaken voor extra lokale agenten, voor digitale omscholing van politiemensen en voor meer en beter preventiewerk door de politie.
Bref: de Brusselse politiek, de Brusselse politie én de Brusselse samenleving zijn gebaat bij een vereenvoudiging en verduidelijking om de Brusselse grootstad verantwoordelijk te besturen.
Foto ©Marc Gysens
